ՏԵՍԱՆՅՈՒԹԵՐ /ԳԻՐ, ԻՄ ԳՐԱԴԱՐԱՆՈՒՄ, ԱԶԱՏ ԱՆԿՅՈՒՆ/

Արցախի հանրային հեռուստատեսության եթերից

Իմ բանաստեղծություններից

Դու իմ աչքերին բնավ մի նայիր

Ղարաբաղս

Ես քո որդին եմ նորից լինելու...

ԱՇՆԱՆ ՏԵՐԵՎՆԵՐ

Աշնան տերևներ՝ կարմիր ու դեղին, Դուք, որ թողել եք մայթեզրի թեղին, Ընկած եք հիմա ասֆալտի վրա, Ապրում է ձեր մեջ կարոտը նրա։ Մայթեզրի թեղին մենակ է, լքված, Սիրտը լցված է, իսկ աչքերը՝ թաց, Թեղին մայթեզրին թախծում է տեղին, Աշնան տերևներ՝ կարմիր ու դեղին։

01.11.2017, Ստեփանակերտ

Երկու երգիծապատում՝ կապված «ՂՏ»-ի հետ

***
Մտնում ես «Ղարաբաղ-Տելեկոմի» սպասարկման ցանկացած սրահ և քո առաջին իսկ արտաբերած բառին՝ բարևին, ի պատասխան՝ լսում ես. «Խնդրեմ՝ Ձեր անձնագիրը»։ Եվ որ կարևոր է՝ շա՜տ քաղաքավարի ձևով։

***
Ասում են՝ ամենանորաոճը լավ մոռացված հինն է։
«ՂՏ»-ի կյանքից լավ մոռացված մի դրվագ էր այն, որ մի ժամանակ ընկերության բոլոր կին ու աղջիկ աշխատողներին ինչ-որ մարտի 8-ի (թե ապրիլի 7-ի՝ կարևոր չէ) հովանոցներ էին նվիրել՝ «Միշտ հասանելի» գրությամբ։ Պարզ է՝ այդ հովանոցները մեր քաղաքում քիչ երևացին։ Բայց՝ երևացի՜ն։ Ու մնացին հիշողության մեջ։